Тәуелсіздіктен кейінгі жылдары қиындықтар артта қалып, ел етек-жеңін жинай бастаған 1997, 1998, 1999 жылдары, яғни, үш жыл қатарынан тарихи танымға айрықша назар аударылды. Атап айтқанда, 1997 жыл «Қоғамдық келісім және саяси қуғын-сүргін құрбандарын еске алу жылы», 1998 жыл «Халық бірлігі мен ұлттық тарих жылы» аталса, 1999 жыл «Ұрпақтар бірлігі мен сабақтастығы жылы» деп жарияланды. Яғни, ұлттың тарихи танымына мемлекеттік мән беріле бастады. Шын мәнінде ел теуелсіздігі нығайып, алдағы даму реформаларын сәтті жүргізудің бірден-бір кепілі – ұлт бірлігі мен қоғамдық келісім. Ал ұлттық, ұлтаралық тұтастықты сақтау ұрпақтардың өзара ықпалдастығын тиімді үйлестірері сөзсіз.